G³ówn± zalet± laminatu (piszê tu o najpopularniejszym, czyli ¿ywica i w³ókno szklane) jest ³atwo¶æ nadawania mu skomplikowanych form oraz du¿a wytrzyma³o¶æ udarowa (je¶li wykona siê go dobrze). Zawarto¶æ puszki ¿ywicy i kawa³ek tkaniny szklanej nie ma oczywi¶cie w³asnego kszta³tu, lecz mo¿e przybraæ kszta³t formy na jakiej zostanie wyklejona, czyli kopyta.
Kopyto (1.) mo¿na sporz±dziæ z wielu materia³ów - gliny, gipsu, masy papierowej lub drewna. Aby nadaæ mu po¿±dany kszta³t, nale¿y wykonaæ szkielet z wrêgami wyznaczaj±cymi charakterystyczne punkty i krzywizny. Wrêgi mog± byæ zrobione ze sklejki, p³yty spil¶nionej, plastiku lub metalu - w zale¿no¶ci od tego, czego mamy najwiêcej do dyspozycji i co bêdzie naj³atwiejsze w obróbce.
Zrobione i wysuszone kopyto nale¿y zabezpieczyæ przed wsi±kaniem ¿ywicy. Tradycyjnie stosuje siê do tego szelak, lecz rzadka pasta do pod³ogi te¿ spe³nia swoj± rolê, choæ ¿ywica zazwyczaj przywiera i po wylaminowaniu formy negatywowej (2.) gips nale¿y wykuæ. Do zaimpregnowania kopyta mo¿na tak¿e zastosowaæ rozcieñczony lakier nitro, nak³adany w kilku warstwach. Nastêpnie kopyto pokrywa siê warstw± rozdzielaj±c± - past± do pod³ogi lub polioctanem winylu.
Forma negatywowa (2.) powstaje przez pokrycie kopyta grub± warstw± laminatu. Na kopyto nak³ada siê niewielkie kawa³ki maty szklanej (oddzieranej, nie ciêtej, aby unikn±æ grubych krawêdzi) lub tkaniny (odcinanej - nie da siê odedrzeæ) i przesyca ¿ywic±. Matê nak³ada siê NA kopyto, PO CZYM sztywnym pêdzlem nanosi siê ¿ywicê, uderzaj±c pionowo raz ko³o razu, aby wycisn±æ powietrze. UWAGA: JEDNORAZOWO NALE¯Y PRZYGOTOWAÆ TYLE ¯YWICY, ABY ZU¯YÆ W CI¡GU OK. 15 MINUT.
Po na³o¿eniu kilku warstw (ka¿d± nastêpn± nak³ada siê, gdy poprzednia zwi±¿e, ale zanim stwardnieje ca³kowicie) i ca³kowitym stwardnieniu formê negatywow± nale¿y zdj±æ z kopyta (3.). UWAGA: ¦CIANY KOPYTA POWINNY ROZCHODZIÆ SIÊ TAK, ABY MO¯NA BY£O Z NIEGO ZDJ¡Æ FORMÊ NEGATYWOW¡. SKOMPLIKOWANE KSZTA£TY UZYSKUJE SIÊ STOSUJ¡C FORMY DZIELONE.
Formê negatywow± nale¿y wyszlifowaæ od ¶rodka. Od spodu przykleiæ do niej ¿ywic± podstawki (4.), aby siê nie kiwa³a przy laminowaniu i pokryæ warstw± rozdzielaj±c±. Pastê po wyschniêciu wyfroterowaæ. Nastêpnie w formie negatywowej nale¿y wylaminowaæ w³a¶ciwy obiekt, postêpuj±c podobnie, jak przy formie negatywowej. Aby uzyskaæ l¿ejszy przedmiot nale¿y stosowaæ tkaninê szklan±, nak³adaj±c warstwy pod k±tem 45 stopni. Elementy samodzielne (os³ony, pojemniki itp. powinny mieæ pogrubion± krawêd¼, aby nie by³y wiotkie.
Po zwi±zaniu i stwardnieniu ¿ywicy wyrób ("pozytyw") nale¿y wyj±æ z formy negatywowej (5.). Raczej nie udaje siê to od pierwszego razu, warto mieæ paski sztywnego tworzywa sztucznego (np. z laminatu stosowanego do blatów kuchennych lub wyciête z butli od Coli). Paski te nale¿y wciskaæ pomiêdzy formê a wyrób, a¿ do rozdzielenia ich. Wyrób po wyjêciu nale¿y oszlifowaæ (pastê najlepiej usuwa siê na mokro i przy pomocy detergentu, stosuj±c wiórki stalowe, a pó¼niej - papier ¶cierny na wodê) i polakierowaæ. Lakier chroni ¿ywicê przed kruszeniem w wyniku dzia³ania promieni UV. Zaczepy, oczka i in. elementy do mocowania do roweru nale¿y przykleiæ ¿ywic± i zalaminowaæ warstw± maty szklanej. Mo¿na tak¿e przewierciæ je i przymocowaæ nitami jednostronnymi. Podobnie nale¿y post±piæ z podk³adkami, je¶li ¶ruby mocuj±ce maj± przechodziæ przez obiekt na wylot.
Marek Utkin