Jakie s± rodzaje rowerów poziomych? Na jakie rodzaje je dzielimy? Co oznaczaj± tajemnicze nazwy i skróty? Czyli trochê wiedzy podstawowej z któr± warto siê zapoznaæ, zanim wejdziemy g³êbiej.
Typologia Poziomów
Czyli jakie s± rodzaje rowerów poziomych
Rowery poziome dzieli siê na: jedno¶ladowe (2 ko³a) i wielo¶ladowe (trójko³owe i czteroko³owe), nie obudowane, z czê¶ciow± zabudow± (owiewka z przodu i/lub szpic za fotelem) i z pe³n± obudow±. S± te¿ tandemy.
Rodzaje rowerów jedno¶ladowych
Rowery poziome, jedno¶ladowe mog± byæ:
z krótkim rozstawem osi: peda³y wysoko przed przednim ko³em (z angielska SWB: Short Wheel Base): bardzo wygodne, porêczne, maj± ma³y promieñ skrêtu, wchodz± do windy, daj± siê przechowywaæ w M2, krótko bardzo wygodne, wspaniale nadaj± siê do jazdy po mie¶cie (Autor dobrze o tym wie bo w³a¶nie takie rowery buduje), szaleñcy na takich w³a¶nie
uprawiaj± DH;
z d³ugim rozstawem osi: peda³y nisko, za przednim ko³em (z angielska LWB: Long Wheel Base): najdoskonalsze co mo¿e byæ na d³ugie trasy ale maj± du¿y promieñ skrêtu, trudno
siê tym manewruje w mie¶cie, nie ma mowy o parkowaniu w mieszkaniu i wprowadzeniu tego do windy: taki rower ma po prostu powy¿ej 2m rozstawu osi co daje d³ugo¶æ ca³kowit±
blisk± 3m.
ze ¶rednim rozstawem osi, co¶ po¶redniego miêdzy SWB i LWB: peda³y wysoko, tu¿ za lub nad przednim ko³em, fotel z regu³y trochê nad tylnym ko³em (z angielska CLWB: Compact
Long Wheel Base): du¿o wygodniejsze (ponoæ), ³atwiejsze na pewno do nauki i du¿o bardziej porêczne ni¿ LWB ale ci±gle nie ta manewrowo¶æ co SWB;
Powy¿szy podzia³ normalnie wystêpuje jeszcze z liczbami wyznaczaj±cymi poszczególne zakresy rozstawu osi, czyli SWB to rozstaw nie wiêcej ni¿ X mm, CLWB to miêdzy X a Y mm
a LWB powy¿ej Y mm. Ja tego podzia³u wg. linijki nie lubiê i nie stosujê. Uwa¿am, tak jak napisa³em, ¿e wszystko co ma peda³y przed przednim ko³em to SWB, nad - to CLWB a
za - LWB i tyle.
Jest to wynikiem wystêpowania rowerów typu Low Racer: czyli bardzo niskich rowerów wy¶cigowych, które to w³a¶nie maj± peda³y przed przednim ko³em, a rowerzysta pó³le¿y
miêdzy ko³ami z fotelem zamocowanym bardzo nisko nad ziemi± (20~25cm a nawet ni¿ej). Daje to rower o d³ugo¶ci oko³o 2.5m: niby CLWB, ale zasada napêdu jest SWB wiêc ja
uwa¿am, ¿e jest to SWB a linijka ma ph (5.5)
Rowery trójko³owe mog± byæ w uk³adzie:
z pojedynczym, napêdzanym ko³em przednim i skrêtnym ty³em (peda³y s± przed przednim ko³em co¶ w stylu SWB): ¶wietny sposób na glebniêcie wed³ug Autora;
pojedynczym ko³em przednim, skrêcanym i napêdem na dwa tylne (niektóre LWB i CLWB): dla tych co siê wstydz± kó³ek podporowych lub chc± woziæ bardzo du¿o baga¿u;
dwoma napêdzanymi przednimi ko³ami i skrêcanym ty³em (te¿ SWB) co Autor uwa¿a za bzdurê, niemniej podaje z kronikarskiego obowi±zku;
z dwoma przednimi skrêcanymi i pojedynczym tylnym napêdzanym (te¿ co¶ a la SWB): i to wed³ug Autora jest te¿ ca³kiem odjazdowe.
Uk³ad kierowania:
górna kierownica: zamocowana klasycznie (z angielska ASS: Above Seat Steering lub czasem OSS): stawia siê mniejszy opór aerodynamiczny, bo mo¿e byæ bardzo w±ska; drug± zalet± tego uk³adu, jest to, ¿e bardzo wygodnie siê tym manewruje miêdzy samochodami; istnieje jednak du¿e ryzyko zawadzania o ni± kolanami (co Autorowi siê zdarza³o
jak mia³ tak± kierownicê w swoich dwóch pierwszych prototypach). Czasem w rowerach CLWB oraz LWB, aby za bardzo nie pochylaæ g³ówki ramy a jednocze¶nie dotrzeæ z kierownic±
do rowerzysty stosuje siê przegub Cardana miêdzy sztyc± widelca a mostkiem.
dolna kierownica, zamocowan± pod fotelem, czyli podsiod³ow± (z angielska USS: Under Seat Steering): stawia siê troszkê wiêkszy opór, bo jest siê szerszym, ale jest wygodniej
bo rêce wisz± swobodnie w dó³. Na pocz±tku jest to pikny sposób na wywrotkê ale pó¼niej, jak siê cz³owiek przyzwyczai: poezja i Autor wie co piszê, bo tak± ma. W przypadku
USS s± dwie mo¿liwo¶ci:
1. z kierowaniem bezpo¶rednim, w którym kierownica jest zamocowana bezpo¶rednio do widelca powy¿ej ramy (mo¿na zastosowaæ zwyk³± standardow± kierownicê), albo poni¿ej
ramy (do stolika ³±cz±cego oba golenie widelca); zaleta systemu: bardzo prosty w budowie, niezawodny i lekki; wady: siedzi siê bardzo, bardzo wysoko i blisko przedniego
ko³a, a i tak kierownica jest mocno z przodu wzglêdem fotela, musi byæ te¿ bardzo szeroka.
2. z kierowaniem po¶rednim, w którym kierownicê umieszcza siê w dowolnym wygodnym miejscu pod fotelem a napêd przekazywany jest na widelec za pomoc± popychacza, linek
lub ³añcucha; zalety systemu: wiêkszy komfort bo kierownica jest bardziej z ty³u, fotel mo¿na zamocowaæ du¿o ni¿ej i dalej od ko³a; wady: ciê¿szy ni¿ kierowanie
bezpo¶rednie, bardziej skomplikowane, wiêcej rzeczy mo¿e siê zepsuæ. Niemniej to jest to rozwi±zanie, które Autor z powodzeniem stosuje ju¿ od 3 prototypów.
Niektóre rowery trójko³owe i czteroko³owe s± skrêcane dwoma pionowymi dr±¿kami obracaj±cymi siê wokó³ poziomej osi prostopad³ej do osi roweru wystaj±cymi w górê po obu
stronach fotela (skrêca siê tak jak czo³giem).
Albo jednym pionowym zamontowanym miêdzy nogami i kiwaj±cym siê na boki.
Przeniesienie napêdu:
Napêd mo¿e byæ przekazywany klasycznie na ty³ (we wszystkich CLWB i LWB oraz w wiêkszo¶ci SWB):
1. najczê¶ciej pojedynczym ³añcuchem; zalety: prosty, lekki uk³ad, du¿a ¿ywotno¶æ ³añcucha, mo¿na u¿ywaæ wszystkich prze³o¿eñ; wady: ³añcuch jest bardzo d³ugi, czêsto
ma wiele za³amañ nie poprawiaj±cych sprawno¶ci (w SWB) albo mocno siê ko³ysze gro¿±c spadniêciem (w LWB i CLWB) przeto trzeba stosowaæ dodatkowe rolki. Autor w³a¶nie w
ten sposób ma rozwi±zany napêd w Nr5 i strach go ogarnia na my¶l o wymianie ³añcucha o 250 ogniwach.
2. uk³ady z dwoma ³añcuchami te¿ siê trafiaj±: z przednim ³añcuchem po lewej stronie a tylnym klasycznie po prawej, 2 mo¿liwo¶ci: na przednim ³añcuchu podzespo³y od
tandemu (rzadkie i drogie), albo zwyk³e (powszechne i tanie ale za to siê wtedy peda³y wykrêcaj±) a przede wszystkim trudno za³o¿yæ na lewy ³añcuch przerzutki (trzeba by
dorabiaæ); z dwoma ³añcuchami po prawej: wtedy trzeba mocno przerobiæ przek³adnie po¶redni± aby rozsun±æ koronki ¿eby ³añcuchy siê nie obciera³y ale mo¿na za³o¿yæ wiêcej
przerzutek i bardzo powiêkszyæ liczbê biegów. Ogólnie wadami wszystkich uk³adów z dwoma ³añcuchami (niezale¿nie jak poprowadzonymi) s± du¿a masa napêdu i du¿y koszt (wiêcej
³añcucha, dodatkowy suport, koronki, wielotryb, czasem przerzutki), wiêcej problemów z regulacj±, wiêcej problemów z prostopad³o¶ci± osi suportów czyli i równoleg³o¶ci±
p³aszczyzn koronek i wielotrybu. Natomiast zalety: mo¿na mieæ du¿o wiêcej biegów, lepsze prze³o¿enie, ³añcuch jest mniej powyginany (na SWB).
lub na przód (nieliczne SWB: autor nie lubi takich, bo siê wyglebi³ na takim, poza tym maj± du¿y promieñ skrêtu). Co do napêdu na przód w SWB to s± trzy mo¿liwo¶ci:
1. Przednie ko³o, wysiêgnik z peda³ami oraz fotel s± zwi±zane razem i skrêcaj± siê wzglêdem tylnego widelca wokó³ osi zamocowanej za fotelem. Zalet± konstrukcji jest to,
¿e bardzo prosto jest amortyzowaæ przednie ko³o (na wleczonym wahaczu jak ty³) oraz uk³ad napêdowy jest bardzo prosty i krótki. Wady: bojê siê, ¿e mo¿e to byæ trudne do
wyprowadzenia z zakrêtu oraz na pewno nie jest to rower dla pocz±tkuj±cych (maj± wy³±cznie kierownicê podsiod³ow± i skrêca siê razem z przodem co nie u³atwia przyzwyczajenia
siê do roweru poziomego). Jest to bardzo rzadkie i prawie nie wystêpuje w przyrodzie.
2. Przednie ko³o i wysiêgnik z peda³ami s± zwi±zane razem i skrêcaj± siê wzglêdem fotela i tylnej czê¶ci ramy z ko³em: co¶ jak rozbudowany rowerek dzieciêcy. Zalety:
mo¿e te¿ byæ z górn± kierownic± wiêc jest siê pro¶ciej nauczyæ na tym je¼dziæ, ci±gle prosto amortyzowaæ przód i poprowadziæ napêd. Wady: jak siê zacznie mocno naciskaæ
na peda³y, to trudno ujechaæ na wprost (nacisk na peda³y skrêca ko³o), dosyæ ograniczony promieñ skrêtu (ze wzglêdu na komfort peda³owania).
3. Wysiêgnik z peda³ami oraz fotel s± na jednej ramie z tylnym ko³em a skrêca siê tylko przednie ko³o przekaszaj±c ³añcuch. Zastosowanie: przede wszystkim bardzo niskie
maszyny wy¶cigowe, które w zasadzie je¿d¿± na wprost. Zalety: nie trzeba prowadziæ ³añcucha na ty³ robi±c mu wiele za³amañ poch³aniaj±cych energiê, stosunkowo krótki ³añcuch.
Wady: strasznie du¿y promieñ skrêtu, ³añcuch pewnie te¿ siê szybciej zu¿ywa, ograniczone zastosowanie tak napêdzanego roweru.
Jedno¶lady:
|
Przeniesienie napêdu |
||||
Ty³ |
Przód |
||||
Sposób kierowania |
|||||
ASS (OSS) |
USS |
ASS (OSS) |
|||
|
|
bardzo ma³o jest takich rowerów, podaje tylko z kronikarskiego obowi±zku |
|||
Raczej siê nie robi |
Wystêpuj± bardzo rzadko |
||||
Nie robi siê, bo niska kierownica zawadza³aby na zakrêtach. |
Wielo¶lady (trójko³owce) Co do tandemów, to jest sporo mo¿liwo¶ci: poprzeczne, w których siedzi siê obok siebie, g³ównie trójko³owe i czteroko³owe; pod³u¿ne w których siedzi siê jeden za drugim: kieruj±cy w uk³adzie SWB a pasa¿er w stylu a la LWB, daje to strasznie d³ugi rower; pod³u¿ne w których siedzi siê jeden za drugim: kieruj±cy w uk³adzie SWB a pasa¿er plecami do kierunku jazdy, z peda³ami za tylnym ko³em: jest to krótkie i strasznie ¶miesznie wygl±da; zdarzaj± siê tandemy w których oboje jad±cych siedzi jeden za drugim jak na LWB, ale d³ugo¶æ takiego roweru przekracza wszelki zdrowy rozs±dek, wiêc Autor uwa¿a je za poronione niemniej podaje z kronikarskiego obowi±zku.